Een mooie 'remontada' van onze U17 is zaterdag in de slotminuten toch nog met een sisser afgelopen. In een sterke tweede helft konden onze Ratjes een 0-3 achterstand toch nog ombuigen in een gelijkspel, maar na knullig balverlies in de absolute slotminuten gingen de bezoekers van KSV Oudenaarde toch nog met de volle buit naar huis.
De eerste schoolbel na de zomervakantie kondigt traditioneel ook de start aan van de interprovinciale voetbalcompetitie. Na een oefencampagne met enkel uitwedstrijden waarin trainer Filip De Cloet verschillende veldbezettingen kon uitproberen, was het deze keer bittere ernst met een thuiswedstrijd tegen KSV Oudenaarde. In het verleden stond deze aantrekkelijke affiche vaak garant voor pittige duels op het scherpst van de snee. Qua competitie opener kon het dus tellen voor onze U17!
Eerste helft
De wedstrijd werd door onze Ratjes om 14u op gang getrapt. Het eerste Gents gevaar diende zich al snel aan: een iets te zachte Oudenaardse terugspeelbal hobbelde tergend traag richting doelman Paermentier, waarop Robben Hoste druk ging zetten, en zo het wegwerken van de bal deels afblokte waardoor de bal over de zijlijn buiten ging. Kort nadien volgde een vlotte combinatie op onze rechterflank tussen Thibeau De Cock en Ilyas Zerioh, die de bal finaal aan de andere zijde van het terrein bij Amin Amzir kreeg. Akram El Kharraz bleek net iets te klein of de voorzet was iets te hoog, het is maar hoe je het bekijkt, maar gevaar leverde het niet op. Daarna was het de beurt aan Roan François die Amin Amzir de diepte instuurde, via een één-tweetje met Denzel Laory kon Amin Amzir een voorzet trappen dat echter in Oudenaardse voeten belandde. In de 6de minuut kreeg Oudenaarde een vrije trap zowat midden onze helft op onze linkerflank. De van het doel wegdraaiende voorzet schoot door tot aan de tweede paal – moeilijk in te schatten of onze doelman hier had kunnen tussenkomen – van waar een bezoekende speler de bal terug voor doel bracht. Na wat verloren duels en wat geharrewar voor doel, was het een Oudenaardse voet die de netten deed trillen, 0-1. KSV Oudenaarde had tot dan niets laten zien, maar stond zo wel op voorsprong via een stilstaande fase. Amper een paar tellen later zorgde Oudenaarde op onze rechterflank terug voor gevaar. Het uitvoetballen van Racing was onzeker, waarna een aalvlugge bezoekende aanvaller met de bal aan de haal ging en zo één op één richting Vic Decaestecker trok. Onze doelman pareerde de poging met verve en voorkwam zo meer averij. Kort nadien kregen de bezoekers terug een vrije trap na aangeschoten handsbal bij Denzel Laroy. De voorzet kwam in de voeten van Mazouz terecht, die de bal rechts boven doel trapte. Er volgde nadien even een luwe periode qua kansen voor beide teams. Naar het einde van de eerste periode kwam er dan toch nog een vlotte Ratjes actie: Renzo Meyvaert bereikte Denzel Laroy die een één-twee opzette met Amin Amzir. Zijn laatste pas naar Ilyas Zerioh werd door Oudenaarde onderschept waardoor het gevaar was geweken. In de laatste minuut neutraliseerde Emile Van Hoecke nog een bezoekende aanval, waarbij één van de bezoekers duidelijk als laatste de bal raakte vooraleer over onze achterlijn te rollen. De scheids was een andere mening toegedaan – en dat zou niet de laatste keer zijn deze middag – en gaf tot éénieders verbazing een corner voor Oudenaarde. De kort genomen corner kwam vervolgens voor doel, en werd bij de eerste paal slechts half weggewerkt door onze doelman, waarna Oudenaarde een tweede keer onze netten deed trillen, 0-2. Onze Ratjes keken op tegen een dubbele achterstand via 2 stilstaande fases, terwijl we zelf met meer balbezit ook voetballend beter waren tot in de waarheidszone, zonder echte grote kansen af te dwingen.
Op naar de 2de periode. Akram El Kharraz stuurde na balrecuperatie meteen diep op Tiago Blauwers, die zijn aanvalspoging zag afgeblokt worden in een corner die geen gevaar opleverde. De bezoekers hadden het vaak lastig met de bedrijvige Akram El Kharraz, en bij een zoveelste fout haalde de scheids terecht een gele kaart boven voor de bezoekende Van Maelsaeke. Amin Amzir bracht vervolgens de bal voor doel, waarna Emile Van Hoecke iets heel moois in gedachten had via een poging tot omhaal. De uitvoering was echter niet van hetzelfde niveau als de gedachte, gezien de bal helemaal niet op magistrale Ronaldo manier werd geraakt. In de 5de minuut kon Amin Amzir vervolgens van op afstand de bezoekende doelman testen van buiten de 16meter zone. De doelman loste de bal, maar in tweede instantie kreeg hij het ronde ding toch klemvast in de handen. Nadien volgden Oudenaardse aanvallende intenties, de scheids had daarbij terug een onterechte bezoekende hoekschop in gedachten, maar onze jongens waren alert en gingen de discussie aan waarna alsnog een doeltrap volgde. Midden 2de periode werd onze linkerflank dan uit verband gespeeld, waarna ook onze laatste verdediger en doelman via een schijnbeweging op het verkeerde been gezet werden. Een ultieme inspanning van Thibeau De Cock wist nog nipt de bal van de lijn te redden. Bij het naderen van de volgende rustperiode, was er nog even opschudding toen Emile Van Hoecke, Renzo Meyvaert en een bezoekende aanvaller in botsing kwamen. Na wat oplapwerk kon gelukkig iedereen terug verder. In de ultieme minuut van de 2de periode was er dan eindelijk nog eens een vlotte combinatie aan de thuiszijde tussen Akram El Kharraz, Alhoeseni Kane en Amin Amzir, die foutief werd afgestopt. Alhoeseni Kane trapte de bal over de grond door de muur, maar de poging werd over de zijlijn gewerkt door een bezoekende verdediger. De dubbele achterstand bleef zo op het bord staan bij het ingaan van de rust.
Tweede helft
Na een kwartiertje rust begonnen onze Ratjes aan het derde luik, maar echt bij de les waren ze nog niet. Amper 3 minuutjes ver, kreeg Van Maelsaeke te veel ruimte op het middenveld, hij zag Vic Decaestecker iets voor zijn doel staan, en trapte van buiten het strafschopgebied de bal over onze doelman centraal in doel, 0-3 en boeken toe dacht iedereen. In de 6 minuut wist Akram El Kharraz vervolgens IlyasZerioh af te zonderen voor doel, vanuit een scherpe hoek werd zijn doelpoging door de doelman in corner geduwd. De scheids zag het weer eens anders en gaf zelfs tot verbazing bij de bezoekers een doeltrap… Midden de 3de periode kon Denzel Laroy een poging wagen van buiten de 16 na een afvallende bal via een mooie aanval op onze linkerflank. De bal verdween echter rechts boven het doel. Niet veel later stak Oudenaarde terug de neus aan het venster via een vrije trap centraal voor ons doel, een meter of vijf buiten de baklijn. Het rechtstreekse schot op doel week af en belandde zo naast ons doel. In de 18de minuut kreeg Oudenaarde nog een corner, waarbij hun snelle aanvaller Tangala net als Emile vroeger in de wedstrijd een poging tot halve omhaal probeerde. Net als bij Emile vertrok de bal allesbehalve richting doel. Tangala kreeg kort nadien een gele kaart onder de neus voor herhaaldelijk protest bij de scheidsrechter. Ondertussen waren we bijna bij de volgende rustperiode gekomen, nog steeds opkijkend tegen een 0-3 achterstand. Oudenaarde had het bij herhaling knap lastig met onze linkerflank in deze periode, en vaak werd de Gentse aanvalsdrift via een lichte overtreding van de bezoekers in de kiem gesmoord. Renzo Meyvaert bracht de bal na één van zo’n fouten van op onze linkerflank voor doel. Denzel Laroy was mee centraal voorin en was eerst op de bal om met binnenkant links de bal in doel te verwerken, 1-3, was er nog iets mogelijk? Het antwoord was ja, want amper een minuutje later werd Roan François foutief afgestopt aan het halve maantje voor het bezoekende strafschopgebied. Een Oudenaards muurtje kon niet voorkomen dat Amin Amzir de bal rechts richting doel krulde, maar de doelman wist de poging in eerste instantie nog te keren. Ilyas Zerioh was echter prima gevolgd en prikte zo met rechts de 2-3 tegen de netten. We hadden weer een wedstrijd in amper 2 minuten tijd via even veel stilstaande fases!
Op naar de 4de periode, die met veel aanvalsdrang door de Ratjes werd ingezet. Roan François schakelde op onze helft zijn rechtstreekse tegenstander uit, en stuurde met buitenkant links Ilyas Zerioh in de diepte. Diens voorzet was net te scherp en viel zo in handen van de bezoekende doelman. In de 3de minuut werd de aalvlugge Tangala nogmaals in de diepte gelanceerd na slecht inspelen bij ons centraal op het middenveld. De scheids floot de aanval af voor vermeend buitenspel, tot groot ongenoegen van de Oudenaardse aanhang die echt wel een goed zicht had om deze beslissing te beoordelen. Daarna was het weer Ratjes time, Denzel Laroy stuurde met een diagonale crossbal Ilyas Zerioh nog maals in de diepte, Ilyas kon Akram El Kharraz bedienen, die op zijn beurt Roan François aanspeelde, zijn schot op doel week overduidelijk af op een bezoekend been, echter de scheids gaf terug een doeltrap en geen corner… Kort nadien moest de bezoekende Van Maelsaeke nog noodgedwongen het terrein verlaten met een blessure, hopelijk niet te ernstig. De Ratjes wisten ondertussen waar de ruimte te vinden was, en Roan stuurde nog eens Ilyas in het straatje, die een corner wist af te dwingen. Akram El Kharraz nam die voor zijn rekening en schilderde de bal op het hoofd van Emile Van Hoecke waarmee de 3-3 een feit was. Van een remonte gesproken! De Ratjes moesten even op adem komen, en Oudenaarde schakelde nu terug een tandje bij. Hun kapitein Van Crombrugge probeerde van ver, maar de bal verdween hoog over. Vervolgens kon Vic Decaestecker ons behoeden voor een nieuwe achterstand na een snedige Oudenaardse aanval op onze rechterflank, die resulteerde in een één op één met onze doelman. Amper 1 minuut later bracht Vic nogmaals redding nadat de bal iets te lang in ons strafschopgebied bleef hangen. Het was slechts uitstel van executie, bij de volgende bezoekende aanval vochten Emile Van Hoecke en Renzo Meyvaert als 2 Ratjes om de bal, waarna Oudenaarde ermee aan de haal ging. Zowel Denzel, Thibeau als Vic kwamen te laat om het doelpunt te voorkomen, 3-4 op een wel heel knullige manier. In de laatste minuten van de partij schakelden we nog over naar man op man verdediging, en ging Emile Van Hoecke ons aanvallend compartiment versterken. Het resulteerde bijna nog in de gelijkmaker na een deviatie achter het steunbeen, maar de doelman kon redding brengen, waardoor de Ratjes een 3-4 nederlaag niet meer konden vermijden, tegen een Oudenaarde dat vaak op de lange bal teerde maar al bij al toch de beste kansen bij elkaar voetbalde.
